Fielding Liz Alfabet uczuÄ

Wątki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Kłamiesz.
- Wszyscy kłamią, Matty.
Czekał, aż zaprzeczy, nazwie go cynikiem, ale ona nie
odezwała się ani słowem. Nie była aż tak naiwna.
- Ja przynajmniej przyznaję się do tego - stwierdził. -
Alfabet uczuć
81
Mogłaś się nie zgodzić na ten lunch, ale przyjęłaś zapro�
szenie, więc uznaję, że odpowiadało ci moje towarzystwo.
Niestety jesteś upartą kobietą i nie przestaniesz...
- O co ci chodzi? - przerwała mu.
- Tylko o to, że wolałbym nie psuć tej chwili rozmową o in�
teresach Jak przystało na miłego faceta, dogadzam ci...
- Twój wybór! Sugerujesz, że ja też powinnam ci doga�
dzać?
- Tak byłoby sprawiedliwie.
- Och... - Rzuciła resztą swojego loda w kierunku stawu,
mając nadzieję, że to odciągnie uwagę Sebastiana od rumień�
ca, jaki rozlał się na jej policzkach. - Rzuć coś kaczkom.
- Teraz lepiej - powiedział z uśmiechem, odłamując ka�
wałek wafla i wrzucając go do wody. - Znacznie lepiej. -
Nie mógł sobie odmówić i dodał: - Wiesz? Wydaje mi się,
że trochę się opaliłaś.
- Matty z tobą nie przyszła? - zapytała Blanche, idąc za
Sebastianem do jego biura.
Sebastian wziął stos papierów i zaczął je przeglądać.
Dziennikarze się nie poddają, zauważył. To dobrze. Ich za-
interescwanie firmą przyda się w odpowiednim czasie.
- Nie.Wymyśliłem, jak możemy wykorzystać jej ilustra�
cje - powiedział i wyjaśnił w skrócie Blanche swój pomysł.
- To oznacza pewne zmiany w wizji artystycznej, a ponie�
waż nie mamy zbyt wiele czasu, więc Matty wróciła do do�
mu, żęby od razu się za to zabrać.
Spodziewał się, że Blanche nie oszczędzi mu swoich ka�
tastroficznych wizji, tymczasem ona powiedziała:
- Matty to przemiła osoba.
82 Liz Fielding
- To prawda.
- Ale bardzo wrażliwa.
- Co masz na myśli?
- Widziałam, jak na ciebie spojrzała. Wiem, że nie masz
wpływu na to, co ona czuje, jednak nie powinieneś jej za�
chęcać. To nie byłoby w porządku.
- Matty to nie ty, a ja nie jestem Georgeem.
- Pewnie masz rację - szepnęła Blanche, lekko się czer�
wieniąc, ale nie zakończyła tematu. - Byłoby jednak lepiej
skończyć z piknikami w parku i ograniczyć się wyłącznie
do spraw zawodowych.
Mniej więcej to samo powiedziała Matty.
- Mam nadzieję, że i mnie okażesz trochę współczucia,
Blanche - odrzekł, a ponieważ Blanche nic nie odpowiedzia�
ła, kontynuował: - Gdybyś spojrzała także w drugą stronę,
zobaczyłabyś, w jaki sposób ja patrzę na nią. Uwierz mi, nie�
zależnie od wszystkiego, Matty świetnie wychodzi utrzymy�
wanie odpowiedniego dystansu między nami.
Blanche spojrzała na niego i powiedziała:
- Tylko jej nie skrzywdz.
Nie oczekiwała, że Sebastian jej odpowie.
Kiedy wyszła, Sebastian postanowił dowiedzieć się cze�
goś więcej na temat Matty.
Jak to ujęła Matty? Siostry czasem się przydają. No właś�
nie. Wykręcił numer do szpitala, w którym pracowała jego
najstarsza i najzdolniejsza siostra.
ROZDZIAA SI�DMY
Matty nie spała zbyt dobrze. Do póznej nocy pracowa�
ła przy komputerze, korygując ilustracje tak, by na kartce
zmieściło się imię dziecka i różne drobne rysuneczki na�
dające całości bardziej pocztówkowy charakter. Wszystko
szło dobrze do litery R. Wtedy przypomniało się jej, jak Se�
bastian mówił o prześwietlaniu myśli rentgenem. Wróciło
wspomnienie pocałunku w parku. Pózniej ani razu o tym
nie napomknęli. Ani kiedy karmili kaczki, ani w drodze
powrotnej do biura. Rozmawiali o muzyce i sztuce, jakby
Sebastian próbował wybadać, czy mają wspólne zaintereso�
wania i gusty. Trochę się spierali - on uważał, że Czajkow�
ski jest za bardzo romantyczny, ona, że Wagner za głośny.
Za to oboje lubili Mozarta, nowoczesny jazz i Franka Sina�
trę. Te trzy fakty ostatecznie ucięły dalsze sprzeczki.
Matty zapytała, dlaczego przeniósł się do Nowego Jor�
ku. Co za głupie pytanie. Gdyby tylko miała okazję, pole�
ciałaby tam w jednej chwili. Nie doczekała się jednak od�
powiedz , bo właśnie doszli do jej samochodu i Sebastian
zapytał:
- Czy mogę ci jakoś pomóc?
- Nie dzięki, poradzę sobie - odparła.
Zazwyczaj świetnie dawała sobie radę sama. Jej auto by-
84 Liz Fielding
ło przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Miało spe�
cjalny podnośnik. Matty zwykle wykonywała wszystkie
czynności automatycznie, nie zastanawiając się szczegól�
nie nad tym, co robi. Jednak w obecności Sebastiana czuła
się niepewnie. Niezdarnie. Jak kaleka.
Zdała sobie sprawę, że niezależnie od tego, ile mają ze
sobą wspólnego, jedno ich różni. I na nic zda się przeświet�
lanie myśli rentgenem. Cóż, tak jest nawet lepiej. Im więcej
Sebastian wiedział o tym, jak wygląda jej życie, tym mniej�
szą będzie miał ochotę, by się z nią zabawić. Najwyrazniej [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

bialaorchidea.pev.pl

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL