WÄ…tki
 
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

garnka nie zaciekawiło jego rozleniwionego umysłu&
Aimée tylko parsknęła ze zÅ‚oÅ›ci.
 Jestem zwolennikiem teorii  mówiłem dalej, rozgrzewając się własnymi słowami  że
większość naszych wielkich wynalazków i genialnych osiągnięć zawdzięczamy lenistwu, czy to
38
narzuconemu, czy dobrowolnemu. Umysł nasz lubi być karmiony, jak łyżeczką, pomysłami innych
ludzi, jeżeli się go jednak pozbawi tej pożywki, zaczyna, zrazu niechętnie, myśleć samodzielnie, a
tego rodzaju myślenie, proszę pamiętać, jest myśleniem oryginalnym i może przynieść bardzo
cenne rezultaty. Oprócz, tego  ciÄ…gnÄ…Å‚em dalej, nie dopuszczajÄ…c Aimée do gÅ‚osu  niech pani
pomyśli o stronie artystycznej&
Wstałem i wziąłem z biurka fotografię mojego ulubionego chińskiego obrazu. Przedstawia on
staruszka siedzącego pod drzewem i bawiącego się układaniem magicznych sztuk ze sznurka
oplatanego dokoła palców nóg i rąk.
 Odkryłem to na wystawie sztuki chińskiej i zafascynowało mnie w niezwykły sposób. Pani
pozwoli przedstawić go sobie. Tytuł obrazu brzmi: Starzec rozkoszujący się urokami lenistwa.
Mój piÄ™kny obraz nie wywarÅ‚ oczekiwanego wrażenia na Aimée. PowiedziaÅ‚a tylko:
 Eeech& ! Wszyscy doskonale wiemy, jacy są Chińczycy!
 I nie przemawia to do pani wyobrazni?  spytałem.
 Szczerze mówiąc, nie! Przyznam, że mało interesuję się sztuką. Pana stanowisko, drogi panie,
jest typowe dla większości mężczyzn. Nie podoba się wam idea kobiet pracujących, rywalizacji z
nimi&
ByÅ‚em zaskoczony. StaÅ‚em, jak siÄ™ okazuje, oko w oko z feministkÄ…! Aimée rozkrÄ™ciÅ‚a siÄ™
zupełnie i rozprawiała z pałającymi policzkami:
 Trudno wam uwierzyć, że kobieta może dążyć do kariery. Moi rodzice też nie mogli tego
pojąć& Bardzo pragnęłam studiować medycynę. Nie chcieli jednak słyszeć o łożeniu na moje
studia, ale z całą gotowością płacili za Owena. A jednak jestem pewna, że byłby ze mnie lepszy
doktor aniżeli z mego brata.
 Serdecznie pani współczuję  rzekłem  to musiało być dla pani bardzo ciężkie. Jeżeli
czegoÅ› bardzo siÄ™ pragnie&
 Och, przebolaÅ‚am to już  mówiÅ‚a szybko Aimée.  Mam dużo silnej woli. Moje życie jest
całkowicie wypełnione. Jestem jednym z najszczęśliwszych ludzi w Lymstock& Mam mnóstwo do
roboty. Ale zawsze będę walczyć przeciwko głupiemu, przestarzałemu przesądowi, że jedynym
miejscem dla kobiet jest dom i kuchnia&
 Przepraszam, jeżeli panią obraziłem. Naprawdę nie miałem takiego zamiaru. Zupełnie nie
widzÄ™ Megan w roli gospodyni&
 I ja także nie, biedne dziecko! Obawiam siÄ™, że ona nigdzie nie bÄ™dzie pasowaÅ‚a.  Aimée
powoli się uspokajała. Mówiła znowu normalnym głosem:  Wie pan, jej ojciec&
Przerwała, ja zaś spytałem bez ogródek:
 Zupełnie nie rozumiem& każdy mówi:  jej ojciec i ścisza głos. I tak jest zawsze. Na litość
boską, co ten człowiek zrobił? Czy jeszcze żyje?
 Doprawdy, sama nie wiem, nie orientuję się. Wiem tylko, że to był zdecydowanie ujemny
typ& Więzienie czy coś takiego& I jakaś nienormalność. Dlatego też nie zdziwiłoby mnie, gdyby
Megan była trochę& niezupełnie&
 Megan  powiedziałem stanowczo  jest w pełni władz umysłowych, jak już raz
powiedziałem. Uważam ją za inteligentną dziewczynę. Moja siostra jest tego samego zdania,
zresztÄ… bardzo jÄ… lubi.
 BojÄ™ siÄ™, że siostra pana bardzo siÄ™ tutaj nudzi. Nagle zrozumiaÅ‚em, że Aimée Griffith nie lubi
mojej siostry. Czuć to było chociażby z konwencjonalnego tonu jej głosu.
 Wszyscy się dziwiliśmy, że państwo mogli się zakopać w takiej prowincjonalnej dziurze jak
Lymstock?
Ponieważ wypowiedziała to tonem pytania, więc odparłem:
 Zalecenie lekarza. Miałem wyjechać do jakiejś bardzo spokojnej miejscowości, gdzie się
nigdy nic nie dzieje&  przerwałem, dodając po chwili:  Jak dotąd, nie można tego powiedzieć
o Lymstock.
 Tak, rzeczywiście nie!
39
Zdawało mi się, że jest czymś zmartwiona. Wstała, szykując się do odejścia. Na końcu
powiedziała jeszcze:
 Wie pan, powinno się to koniecznie jakoś ukrócić& To wszystko razem jest potworne. Nie
możemy dopuścić, żeby tak miało być dalej&
 A czy policja robi coÅ› w tym kierunku?
 Przypuszczam, że robi, ale moim zdaniem powinniśmy sami zająć się tą sprawą.
 Nie jesteśmy do tego powołani. Policja&
 Zawracanie głowy! Na pewno mamy więcej zdrowego sensu i inteligencji! Potrzeba tu tylko
trochÄ™ zdecydowania. .
Pożegnała się raptownie i wyszła.
Kiedy dziewczęta powróciły ze spaceru, pokazałem Megan mój chiński obrazek. Twarz jej
rozjaśniła się; powiedziała po chwili:
 To boskie& ! Prawda?
 Tak, ja też jestem tego zdania.
 Ale to byłoby trudne, jak pan myśli?
 Być leniwym?
 Nie, nie być leniwym, ale rozkoszować się samym leniuchowaniem. Na to jednak trzeba być
porządnie starym. Przerwała, ja zaś powiedziałem: [ Pobierz całość w formacie PDF ]
  • zanotowane.pl
  • doc.pisz.pl
  • pdf.pisz.pl
  • bialaorchidea.pev.pl
  •  
    Copyright © 2006 MySite. Designed by Web Page Templates