 |
 |
|
|
[ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] nun kiam la kuracisto estas jam sole kelkcenton da paÿoj de la domo, ÿajnas al li, la turmentato de la zorgoj, ke alveturas ne la konsolanto, sed la demono, kiu ÿan¸os la doloran, sed tamen ankoraû esperdonan, kvankam ÿajne, malcertecon per unu vorto, per unu gesto en la neniigeblan senesperon. Dume preskaû senvole li ÿteleniris en la malantaûon kaj de la interspaco de kelke da paÿoj rigardis la infanon kuÿantan sur la lito kaj kvazaû jam mortantan. Sed kial kial mi estas tiel alligita al tiu çi kreitaîo? li ek- pensis. Kio estas por mi tiu çi bedaûrinda, apenaû kvinjara vermeto kun la malpreciza spirita fizionomio anstataû la ma- tura filo, kiun mi edukis mem, kun kiu mi vivis sub unu teg- mento pli longe ol kvardek jarojn, kiu dum tiu longa tempo 98 RAKONTOJ eLIBRO estis ne sole bonega filo, sed ankaû mia bonega amiko kaj super kies sangmakulita kadavro tamen mi ne ellasis eç unu larmon?& Kiel klarigi, ke mia koro ne kunpremi¸is eç unufoje çe la plej terura katastrofo, kiu povas trafi la patron; ke mi staris kun la nuba obstino kaj la maldolçe dolora rezignacio apud la kadavro de mia filo kaj apud lia tombo, kaj kontraûe ke çe la simpla ekpenso pri la suferanta nepo ÿajnas al mi, kvazaû jam jam la larmo eni¸as en mian okulon?& Li turnis sin rapide de la lito kaj ÿtelirante denove al la tab- lo en la antaûo li meditis: Sed tiaj estas preskaû çiuj homoj, li ekpensis. Nian spi- ritan staton aû la humoron ni scias kompreni almenaû malk- lare, sed la çefa kaj propra kaûzo tamen restas por ni enigmo.. Sen la bonega filo, kun kiu dum longaj tempoj mi kune ¸uis çiujn plezurojn kaj dolorojn de la vivo, mi vivas kaj povas vivi, kvankam en la rememoroj plej doloraj. Sed se la kruda sorto forrabus al mi tiun çi lastan kreitaîeton, vere mi ne scias.. En tiu momento li estis interrompita en siaj meditadoj. Ekstere, aû en la korto aû antaû la korto, eksonis ekkrio, kvazaû iu terurigite kaj konsternite krius helpon. La arbaristo streçe aûskultis kaj kiam post kelke da sekun- doj la ekkrio ripeti¸is, li ekpensis, ke eble Kiçjo krias. Rapide li alpaÿis al la fenestro kaj rigardis la mallumon. Kaj ankaû kiam ekfulmis post ne longe, li rimarkis neniajn postesignojn de Kiçjo. Sed jen subite malfermi¸is la pordo, kaj en la çambron en- kuris Kiçjo kun la malseka çevaltuko sur la kapo kaj la mi- eno de nesuperebla teruro. Tremante per la tuta korpo li rigardis çirkaû si. 99 RAKONTOJ eLIBRO Kio estas? alparolis lin trankvile kaj kun la akra akcento la arbaristo. Pro la kompato de Dio, sinjoro patro sinjoro patro& tremante parolis Kiçjo; sed li tuj haltis vidigante mortan time- mon. Kio okazis? demandis pli severe la arbaristo, proksimi- ¸inte je kelke da paÿoj al la knabaço. Ah, sinjoro patro balbutis Kiçjo tremante, apud la tri krucoj mi mi bedaûrinda Nero oh! Post çi tiuj vortoj li falis kvazaû senkonscie teren; sed tuj poste li denove levi¸is kaj rigide rigardis tra la pordo, kiun li ne estis ferminta, en la mallumon. En tiu momento ekfulmis kaj samtempe de malproksime estis aûdata la ekbojo de l hundo. Nero estas proksimume cent paÿojn de la çasdomo. Mi rekonas ¸in laû la ekbojo! rimarkigis la arbaristo. Kion ci do balbutas? Kaj imperative li aldonis: Almenaû fermu la pordon! Fermu fermu! balbutis Kiçjo, klakante per la dentoj kaj çirkaûrigardante, kvazaû li ne estus kompreninta. La arbaristo alpaÿis mem al la pordo kaj kolere ferminte ¸in ekrigardis kun la nuba severeco Kiçjon, kiu etendante la manojn balbutis ian sensencaîon. Poste svinginte kolere la manon, mallaûtigite sed katego- rie li ordonis: Nun parolu! Aû Kiçjo cedis kaj eligis la okulojn. Çu denove la nigra sinjorino? moke rimarkigis la ar- baristo. 100 RAKONTOJ eLIBRO Kiçjo klakante per la dentoj senparole jesis per la ka- po; kaj poste pli kompreneble komencis: Oh, sinjoro patro se vi estus vidinta& Nu, kion? Kiam mi estis proksimume cent paÿojn de la tri krucoj, daûrigis Kiçjo, ekfulmis neatendite kaj la nigra sinjorino aperis îus apud la meza kruco Kaj kion faris Nero? demandis insiste la arbaristo. Per kelkaj saltoj ¸i atingis la nigran sinjorinon kaj komen- cis flati ÿin raportis Kiçjo kaj tremante aldonis Oh, sinjoro patro se vi estus vidinta.. Kaj çu ci forkuris? ekridis la arbaristo. Kiçjo jesis sincere kaj senembarase, sed poste kun la mie- no de l konsterni¸o aldonis: Kaj kiam mi min turnis preskaû apud la çasdomo, mi vi- dis, ke la nigra sinjorino iras sur la vojeto post mi& Çu vi frenezi¸is ambaû? Ci kaj la sinjoro Floriano ri- markigis kolere la arbaristo. Çu sinjoro Floriano ankaû ? demandis Kiçjo mirigi- te. En tiu momento estis aûdata de ekstere la malklara bruo de l proksimi¸anta veturilo, kio igis la arbariston fari la kon- forman ordonon. Estas jam sufiçe da balbuto. Nun iru kaj zorgu pri la hun- doj; por ke ili ne boju, kiam la kuracisto enveturos en la kor- ton . Kiçjo denove vidigante la konsterni¸on haltis kvazaû kon- fuzita. En la momento estu post la pordo! komandis la arbaristo kun plej granda severeco, sed tuj aldonis pli modere: 101 RAKONTOJ eLIBRO La pordon lasu malfermita! Nur poste Kiçjo malrapide obeis kaj malaperis en la mal- lumo en la korto. La arbaristo poste alpaÿis al la sojlo de l malfermita pordo kaj rigardante la mallumon li demandis: Nu, kio? Çu estas iu tie çi? Nenie neniu! respondis Kiçjo per timigita voço el la mallumo. Nu, ci vidas ke tio estis denove simpla halucinacio! trankviligis Kiçjon la arbaristo. Çu ci ne aûdas, ke Nero va- gas ie apud la pordo? Kiçjo ekfajfis, kaj poste estis aûdataj la kurado kaj la tinta- do de l çeno. Sed nek fermu, nek alligu Neron. Restu kun ¸i, ¸is kiam la sinjoro doktoro estos enirinta en la çambron. Poste lasu Neron vagi denove libere kaj revenu çi tien çu ci komprenas? Mi komprenas, sinjoro patro! respondis Kiçjo duonlaû- te, okupante sin ekstere per Nero. Preskaû en la sama momento silenti¸is ankaû la malklara bruo de l alveturanta veturilo. Laû çio la avizita kaleÿo kun la kuracisto enveturis en la korton kaj haltis& * * * La arbaristo ne ferminte la pordon, kondukantan al la korto, aliris al la tablo, prenis la lampon kaj rapide foriris en la kor- [ Pobierz caÅ‚ość w formacie PDF ] |