 |
 |
|
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] tegiczne. Murowane pary wartowni o wymiarze w rzucie 6 x 10 m, Mehrtensa (ur. 31 III 1843 r. w Bremenhaven), który w latach 1861 miały ściany o grubości od 2 do 4 m (w przyziemiu). Miały one 1866 studiował na Politechnice w Hanowerze. Bardzo dobrze łączył formę przysadzistych wież o dwóch kondygnacjach (ściany muro- działalność inżynierską (praca w fabryce maszyn w Dyrekcji Kolei wane opierały się na boniowanym cokole) i były zwieńczone lekko w Hanowerze, praca przy budowie linii kolejowych, praca w biurze nadwieszonym krenelażem z boniowanymi kamiennymi narożami. technicznym Ministerstwa Robót Publicznych w Berlinie, w biurze Wartownie te od strony Fordonu w ścianach frontowych miały u dołu Dyrekcji Kolei w Bydgoszczy) z pracą naukową (asystent i docent na rząd trzech strzelnic karabinowych, a dodatkowo od czoła zamykany Politechnice Berlińskiej w Charlottenburgu, profesor na Politechnice otwór okienny (drzwi stalowe) służący jako strzelnica karabinu ma- w Aachen). Od 1895 r. pracował na Politechnice w Dreznie, gdzie był szynowego. Z pozostałych zewnętrznych stron wartowni znajdowały wykładowcą statyki budowli, budownictwa mostowego i wytrzymało- się prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym otwory okienne. ści materiałów. Był też rektorem tej uczelni. W latach 1889 1893 kiero- Na osi chodników umieszczono przylegające do wartowni niskie, wał wielkim programem badawczym dotyczącym wykorzystania stali murowane, zwieńczone krenelażem bramki portalowe, zawierają- zlewnej (otrzymanej w procesie konwertorowym) w budownictwie ce otwory wejściowe ze stalowymi drzwiami. Sam wjazd na most mostowym. Dotychczas bowiem przy budowie mostów żelaznych był zabezpieczony także stalowymi bramami, osobnymi dla części stosowano głównie stal zgrzewną. Stal zlewną stosowano głównie drogowej i torowiska. Wartownie od strony Ostromecka były podob- na terenie Niemiec, pózniej także przy budowie mostów stalowych nie wyposażone, ale biorąc pod uwagę większe niebezpieczeństwo na terenie Kanady. Próbnym obiektem był wybudowany całkowicie ze strony potencjalnego nieprzyjaciela (wojska rosyjskie), wieże ze stali zlewnej wiadukt na linii kolejowej Tczew Malbork (projekt bramne zostały zaopatrzone w trzy rzędy strzelnic karabinowych Mehrtensa). Zaprojektował także (we współpracy z Schwedlerem) (po cztery strzelnice w rzędzie), rozmieszczone w elewacjach fron- mosty kolejowe przez Wisłę w Tczewie (drugi most wybudowany towych i bocznych. Na dachu wartowni wzniesiono stalowe maszty, w latach 1888 1891) oraz na Nogacie w Malborku (1888 1890), które przypuszczalnie sygnalizacyjne [2]. zostały częściowo wykonane ze stali zlewnej. Największym dziełem Jako dodatkowe zabezpieczenie przeprawy mostowej w latach Mehrtensa był jednak most Fordoński, wykonany w całości z nowego 1898 1899, na prawym brzegu Wisły, wzniesiono ziemną baterię z obe- materiału stali zlewnej, co było wówczas prekursorskim osiągnię- tonowanymi stanowiskami dla czterech dział kalibru 9 cm. Armaty ciem. Międzynarodowe uznanie przyniosły Mehrtensowi również wraz z amunicją były w czasie pokoju składowane w twierdzy toruń- wystąpienia na międzynarodowym Kongresie Inżynierów z okazji skiej. W 1905 r. przekształcono istniejącą baterię ziemną w szaniec Wystaw Zwiatowych w Chicago (1893) i Paryżu (1900) oraz liczne piechoty z dwoma betonowymi stanowiskami dla przewoznych wież publikacje naukowe. Na wyróżnienie zasługują dwie monografie: dział kalibru 5 cm, otoczony trzymetrową żelazną kratą forteczną Der deutsche Brqckenbau im Jahrhundert (1900) i Vorlesungen qber i trójkątną fosą z zasiekami z drutu kolczastego. Grubość pancerza Ingenieurwissenschaften (1903 1906). wieżyczki wykonanej ze stali niklowej wynosiła 40 mm. Szybkostrzel- ność działa kalibru 53 mm sięgała 25 strzałów na minutę, a zasięg Literatura ognia 3 km. Obsługę działa stanowiło dwóch kanonierów, koszt 1. Pawłowski J.: 150 lat kolei w regionie kujawsko-pomorskim wieżyczki wynosił 11 tys. marek. Po likwidacji opisywanej baterii 1851 2001. D-STUDIO Maria Skibińska. Bydgoszcz 2001. na prawym brzegu Wisły (1905) wszystkie urządzenia przeniesiono 2. Okoń E.: Z historii mostu kolejowo-drogowego przez Wisłę na lewy brzeg Wisły i zlokalizowano na wzniesieniach otaczających w Fordonie. Kronika bydgoska 1993, t. XIV, s. 55 79 (wyd. To- Fordon (było sześć dział kalibru 12 cm). Cały zespół umocnień mostu warzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy). Fordońskiego podlegał administracji wojskowej Fortyfikacji Toruń. 3. Chwaściński B.: Mosty na Wiśle i ich budowniczowie. Fundacja Umocnienia te nie odegrały żadnej bezpośredniej roli podczas I i II Rozwoju Nauki w Zakresie Inżynierii Lądowej im. A. i Z. Wa- wojny światowej [2]. siutyńskich. Warszawa 1997. 62 Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne Lipiec Sierpień 2008 [ Pobierz całość w formacie PDF ] |